Σας ευχαριστώ παιδιά για τα σχόλια... Βέβαια, να πούμε του στραβού το δίκιο, το κείμενο δεν είναι κριτική. Είναι πιο πολύ συναισθήματα που μου έβγαλε το φιλμ. Χαίρομαι που κάποιους τους άγγιξε...

Ομολογώ, μου άρεσε περισσότερο η κριτική σου από την ίδια την ταινία. Πάρα πολύ όμορφο κείμενο :)

την ταινία ίσως ποτέ να μην την δω, αλλά και να την δω αποκλείεται να είναι καλύτερη από την κριτική σου

Ομολογώ πως η κριτική σου με ταξίδεψε στον χρόνο...

:)

ok αδερφέ, έγραψες!

Όντως ταινιάρα

Να 'σαι καλά Salvatore! Αγαπημένο φιλμ, όχι αριστούργημα αλλά σημαντικό για πολλούς λόγους... Είναι από τις ταινίες που παρακολουθώ όταν νιώθω "πεσμένος"...

birdman,the revenant οχι απλα ταινιεσ αλα εργα τεχνησ...

νομίζω η δική σου κριτική είναι πιο κοντά σε αυτό που εγώ πιστεύω ότι είναι η πραγματικότητα.

Τη συγκεκριμένη δεν τη λες και "κριτική"... Δυο λόγια σύντομα... Το El Cuerpo πάντως με άφησε με την αίσθηση ότι άφηνε κενά μέχρι το τέλος, μόνο και μόνο για να μην υποψιαστεί ο θεατής τίποτα. Αυτό δεν το βρήκα και πολύ τίμιο γιατί ένιωσα να εκβιάζει την ανατροπή του φινάλε.

ακριβώς!!!

πραγματικα η καλυτερηηηη!!!!

πράγματι μας έφτιαξες Νίκο :)

Είχες δίκιο Νικο αν και το ενοχλητικό στην ταινία είναι ότι τους έχουν κάνει πολύ super super υπερήρωες!

Χαίρομαι που σου άρεσε Ανδρέα! Στη Marvel και γενικά στις ταινίες κόμικς, δε με ενοχλεί το να τονίζουν την "καταγωγή" τους... Όσο "σκοτεινές"(με βάση την πλοκή τους), ώριμες κι αν εμφανίζονται οι δύο τελευταίες ταινίες του Captain America, δεν ξεχνούν να τονίσουν ότι είναι ταινίες βασισμένες σε υπερηρωικά κόμικς, οπότε κάνουμε λίγο πιο ανθρώπινο τον Κάπτεν αλλά με τους υπόλοιπους ξεσαλώνουμε όσο και όταν μας δίνεται η ευκαιρία. Τουλάχιστον υπάρχει μια αόρατη ισορροπία μέσα σε όλα αυτά τα συστατικά που έπρεπε να μπουν στο φιλμ...

Τα δύο Μπάτμαν του Μπάρτον είναι σαν να αφήνουν σε δεύτερο πλάνο τον Μπάτμαν, Μάνο. Αυτό αλλά και το ότι ο Μπάτμαν του Νόλαν κινείται σε πιο ρεαλιστικά πλαίσια (ιδίως το δεύτερο) είναι τα δύο σημεία που ο Νόλαν κερδίζει πόντους από τη μεγαλύτερη μερίδα κοινού. Ο Μπάρτον με το δεύτερο φιλμ έκανε κάτι πιο προσωπικό και μπέρδεψε αρκετούς το ύφος του.

οσο για το πρωτο star wars δε θα συμφωνησω :p.. δηλαδη ειναι ο ιδιος λουκ στην αρχη που γκρινιαζει συνεχεια "I was going to toshi station to pick up some power converters"με τη μαχη στο death star ? δε θα το ελεγα..επισης η ταινια δεν τελειωνει αφηνοντας να υποθει οτι θα υπαρξει και σικουελ..το λεγομενο cliffhanger..οταν τελειωσε δεν νομιζω κανεις να παραπονεθηκε το 1977 για τους χαρακτηρες,ισα,ισα...και δε με ενδιαφερει το back story ..οντως στο new hope ξεραμε ελαχιστα για τον νταρθ βειντερ αλλα ποιος νοιαζεται οταν εχεις ενα κακο με την πιο επιβλητικη παρουσια στο συμπαν και την πιο badass φωνη..και καταληγω στο rogue one οπου ειχε την καλυτερη ευκαιρια να χρησιμοποιησει ο σκηνοθετης ως κυριο κακο τον βειντερ και ανταυτου ειχαμε 5-6 σκηνες με cgi του ταρκιν που η διαφορα κανει απο τωρα μπαμ ..βεβαια καταλαβαινω οτι για τους πολυ φανατικους του star wars αυτες οι δυο σκηνες που εμφανιστηκε να ηταν υπεραρκετες..ομως πρεπει να αναλογιστουμε οτι αυτη ισως να ηταν και η τελευταια του παρουσια..διοτι κακα τα ψεματα μεγαλωσε ο james earl jones

Δε μιλάω για τον Λουκ ρε συ Μάνο. Ο Λουκ είπαμε και πιο πάνω ότι ήταν ο χαρακτήρας που δουλεύεται περισσότερο στην πρώτη ταινία. Αν δε σε νοιάζει ή ιστορία πίσω απ' τον χαρακτήρα, ποιοί είναι οι χαρακτήρες που θεωρείς ότι δεν έχουν ενδιαφέρον στο Rogue One; Για τον Τάρκιν συμφωνώ. Δεν υπήρχε λόγος για τόσο μεγάλη συμμετοχή.

την ταινια θα την ξαναδω για να εχω μια πιο σιγουρη,,και ολοκληρωμενη αποψη ..μακαρι να αλλαξω γνωμη....απλα βρηκα καπως περιεργο,να γελαω και να λυπαμαι περισσοτερο για ενα χαρακτηρα ρομποτ.

Είχε όντως πολλά σημεία που έμοιαζε με το πρώτο φιλμ αλλά νομίζω ότι το έκανε ηθελημένα και με καλή πρόθεση (βέβαια οι καλές προθέσεις σε κάποιους -ονόματα δε λέμε- δε σημαίνουν τίποτα...). Σκηνές και ατάκες σε παραπέμπουν σε στιγμές από το πρώτο φιλμ. Εγώ πέρασα καλά πάντως και το θετικό αυτή τη φορά ήταν ότι περίμενα πως θα περάσω καλά και δεν ξενέρωσα στο τέλος. Και στο θερινό δε θα 'λεγα όχι, μόνο και μόνο για το τσιγάρο και το σουβλάκι ή έστω μπιρίτσα παγωμένη...

Πιστεύω πως ήταν στο συμβόλαιο του σκηνοθέτη να μην ξεφύγει απο τα στάνταρ του Σπίλμπεργκ. Το ίδιο ισχύει και για το score.

Δεν αποκλείεται... Χρησιμοποιήθηκαν όλα πάντως έξυπνα. Και το μαύρο χιούμορ του Σπίλμπεργκ και το θέμα του Γουίλιαμς.

Εύγε Νίκο, δεν μπήκα καν στον κόπο να γράψω κριτική εξ αιτίας της δικής σου. Με κάλυψες πλήρως!

Γεια σου ρε Μιχάλη!

Pws vlepw thn tainia

δυνατη σκηνοθεσια και φοβερος ηχος, αλλα οι ερμηνιες δεν ειναι απλα μετριες, ειναι για γελια και για κλαματα!

Πείτε τα ρε παιδια! Τραγικές ερμηνείες! Αν είναι δυνατόν. Αυτό ήταν αριστουργημα; Ας μην ηταν του Χιτσκοκ και θα τα λέγαμε αλλιώς!

Κορυφαία κριτική.

H πρώτη βιντεοταινία που είδα ένα χρόνο μετά την κυκλοφορία της. :)