Μοιράσου την

Ο Χάρι Πότερ και ο Ημίαιμος Πρίγκιψ (2009)

Harry Potter and The Half Blood Prince

Σύνολο: 3.7/5 (598 ψήφοι)

Ο Ντράγκο Μαλφόι συμμαχεί με τον Σέβερους Σνέιπ ενώ την ίδια ώρα ένας καινούργιος καθηγητής, ο οποίος φαίνεται να γνωρίζει πολλά για το παρελθόν του Βόλντεμορ, κάνει την εμφάνισή του στο Χόγκουορτς. Η τέταρτη συνέχεια του βιβλίου της πασίγνωστης πλέον J.K. Rowling, που μετράει εκατομμύρια οπαδούς.

Πρότεινε την Watchlist Πρότεινε αλλαγές

Αυθεντικός τίτλος: Harry Potter and The Half Blood Prince
Είδος: Περιπέτεια, Φαντασίας
Σκηνοθέτες: David Yates
Ηθοποιοί: Daniel Radcliffe, Emma Watson, Rupert Grint, Helena Bonham Carter, David Thewlis, Περισσότεροι
Διάρκεια: 153'
Έτος προβολής: 2009

Ανά σελίδα
Ταξινόμηση

Ο αδύναμος κρίκος

Mario Merola πριν από πάνω από 8 χρόνια

Παρότι είναι άδικο να θεωρήσεις κάθε ταινία χωριστά, εννοώ αυτόνομα εντελώς, χωρίς να προσμετρήσεις τη θέση της μέσα στην εξέλιξη του μύθου, ο Ημίαιμος Πρίγκηψ παίζει "καθυστερήσεις" και είναι μια περισσότερο μεταβατική ταινία, προετοιμάζοντας το φινάλε. Νομίζω η πιο σημαντική σκηνή είναι η τελευταία. Δίχως να αντιπαρέρχομαι την dark αισθητική του Yates, κινείται σε μέτρια επίπεδα συνολικά

Wonder Muffin πριν από πάνω από 8 χρόνια

Πώς το καλύτερο βιβλίο έγινε η χειρότερη ταινία - πραγματικά με κάνει και απορώ. Χαίρομαι πάντως που κάποιος γράφει σοβαρές κριτικές για όλες τις ταινίες...

Πρέπει να συνδεθείς για να προσθέσεις σχόλιο!

Δυναμικό comeback

Paulkapsalis πριν από πάνω από 7 χρόνια

Περισσότερο ένα Teen Drama παρά μια περιπέτεια φαντασίας,κάτι που πολλούς χάλασε,αλλά ειλικρινά αυτός είναι ο λόγος που αγαπώ αυτήν την ταινία.Ο David Yates από εκεί που έκανε την πέμπτη ταινία να μοιάζει "άδεια" κάνει την έκτη "γεμάτη".Από τα χρώματα που χρησιμοποιεί,μέχρι την μουσική,τα visuals,και με το γεγονός πως μιλάμε για την ταινία με την μεγαλύτερη συναισθηματική ανάπτυξη.Μπορεί να μην υπάρχει η δράση που θα βρεις σε όλες τις υπόλοιπες της σειράς,αλλά πως να μην γελάσεις με την επική σκηνή του Felix Felisis?Πως να μην νιώσεις (πάντα με την θετική πλευρά) awkward στην σκηνή στο νοσοκομείο με την Lavender?Πως να μην ταυτίζεσαι με τους πρωταγωνιστές όταν αντιμετωπίζουν τα ίδια εφηβικά προβλήματα που εσύ είχες (και εγώ προσωπικά συνεχίζω) αντιμετωπίσει?Πως να μην θαυμάσεις όλο το καστ που βρίσκεται στην καλύτερή του στιγμή και τους μικρούς ηθοποιούς που για πρώτη φορά συνειδητοποιείς πόσο ωρίμασαν με το πέρασμα των χρόνων?Και,τέλος,πως να μην συγκινηθείς με τον θάνατο του Dumbledore??Μπορεί λοιπόν ο David Yates να έφτιαξε την πιο διαφορετική ταινία της σειράς,αλλά ταυτόχρονα είναι και η πιο ώριμη,και εγώ,ως φαν αυτής,δεν μπορώ να κάνω τίποτα άλλο από το να την αγαπήσω.

Πρέπει να συνδεθείς για να προσθέσεις σχόλιο!