Μια Ξεχωριστή Μέρα (1977)

Πρόσφατα, σε τοπικό κανάλι είδα ξανά...

Andreas Soures πριν από περίπου 9 χρόνια

• 5
• 1

...το αντιφασιστικό αριστούργημα του E. Scolla, “Una Giornata Particolare” με το αξέχαστο κινηματογραφικό ζευγάρι Sofia Loren και Marcello Mastroianni. Ο τρόπος που ο σκηνοθέτης δομή την ταινία για να “δείξει” το σκηνικό της εποχής την συνάντηση δηλ. του Χίτλερ με τον Μουσολίνι την αποφράδα εκείνη μέρα, είναι μοναδικός. Μέσα από τις ιαχές και τα εμβατήρια εκείνης της παρέλασης που ακούγονται από το ραδιόφωνο καθ’ όλη τη διάρκεια της ταινίας, σε βάζει έξυπνα αμέσως μέσα στο κλίμα και αφήνει τα δύο πρόσωπα να ξετυλίξουν τα αισθήματά τους μέσα από μια τυχαία συνάντηση: ο μοναχικός, στοχαστικός και αντιφρονούντος με την τυπική αμόρφωτη Ιταλίδα νοικοκυρά. Μόνοι τους σε μια άδεια πολυκατοικία δύο άνθρωποι θα έρθουν κοντά και θα ερωτευθούν με έναν τρόπο πολύ διαφορετικό για τον καθένα τους. Οι συναισθηματικές ανατροπές ξεχειλίζουν με αποκορύφωμα την σκηνή στα σκαλιά όπου ο Mastoianni φωνάζει… Ο φασισμός είναι παρών σε κάθε στιγμή της ταινίας μέσα από τις μικρές εκείνες λεπτομέρειες -όπως αυτής της ανδροπρέπειας, της ανωτερότητας δηλ του άνδρα έναντι της υποταγμένης γυναίκας- που δείχνουν το πόσο είχε εμποτιστεί μια ολόκληρη χώρα από την θεοποίηση του Χίτλερ αλλά και του Μουσολίνι. Άλλωστε τις συνέπειες του πολέμου καμία από τις δύο χώρες δεν τις είχε βιώσει ακόμα οπότε η μη τήρηση της γραμμής του κόμματος ήταν αδιανόητη (όπως και κάτι άλλο όπως θα διαπιστώσετε). Γυρισμένη ασπρόμαυρα σε ελάχιστους κλειστούς χώρους, τα κάδρα-πλάνα του Scolla τονίζουν όμορφα τους πρωταγωνιστές και δίνει την πολυεπίπεδη εκείνη διάσταση του ιστορικού και δραματικού χαρακτήρα. Μια ταινία που δεν γίνεται ν’ αγνοήσεις και για την απέριττη ομορφιά της Sofias Loren.

και ακόμα 4 παλαιότερα σχόλια

Ιωσήφ Νικολαϊδης πριν από περίπου 9 χρόνια

Διάβασε (αν δεν το έχεις κάνει ήδη) για την νεοφιλελέ Κούβα του Ραούλ. 200,000 δολάρια πλέον για ένα μέσο αυτοκίνητο. Κι εκεί, όπως εδώ αν δεν έχεις χρήμα, απλά, πεθαίνεις. Αλλά κι εκεί, περιμένουν το τρένο της ανάπτυξης, χιιιχιιχιχι.

sokratis zabetoglou πριν από περίπου 9 χρόνια

Τη λέξη Κούβα την χρησιμοποίησα σαν σύμβολο και μόνο σε σύγκριση με τα απέραντα νεκροταφεία της Ευρώπης ! Κατά τα άλλα συμφωνώ σε όλα ...

Andreas Soures πριν από περίπου 9 χρόνια

H Κούβα ακόμα πειμένει το όνειρο, αυτό που χάθηκε από την Ευρώπη...

Πρέπει να συνδεθείς για να προσθέσεις σχόλιο!