Μοιράσου την

Χαμένοι στη Μετάφραση (2003)

Lost in Translation

Σύνολο: 3.2/5 (294 ψήφοι)

Ένας μοναχικός πρωην σταρ του σινεμά και μία παραμελημένη, νιόπαντρη γυναίκα γνωρίζονται σε ένα μπαρ ξενοδοχείου του Τόκυο και αποκτούν μια ιδιόμορφη σχέση… Μελαγχολική ματιά της Sofia Coppola πάνω στη μοναχικότητα των μεγαλουπόλεων, που προτάθηκε για 4 όσκαρ.

Πρότεινε την Watchlist Πρότεινε αλλαγές

Αυθεντικός τίτλος: Lost in Translation
Είδος: Δραματική, Κομεντί
Σκηνοθέτες: Sofia Coppola
Ηθοποιοί: Giovanni Ribisi, Bill Murray, Scarlett Johansson, Anna Faris, Περισσότεροι
Διάρκεια: 104'
Έτος προβολής: 2003

Ανά σελίδα
Ταξινόμηση

''Lost in Translation''

Manoww Dim πριν από σχεδόν 4 χρόνια

για πολλους υπερτιμημενο, για μενα εξαιρετικη ταινια…υπεροχες εικονες απο το Τοκυο, πολυ μελαγχολικο και γεματο νοημα στορυ, ο Bill Murray σε μια απο τις καλυτερες στιγμες του…σουπερσεξυ, αλλα και πολυ καλη ερμηνευτικα η Johansson…ολα τα λεφτα βεβαια η υπεροχη και γεματη απλοτητα σκηνοθεσια της Sofia Coppola…κατι του λειπει για να αγγιξει την τελειοτητα, αλλα και παλι κερδιζει τις εντυπωσεις!!!

Πρέπει να συνδεθείς για να προσθέσεις σχόλιο!

Δυο μόνοι, και η πόλη

Mario Merola πριν από πάνω από 8 χρόνια

Παρότι θεωρώ τη Σκάρλετ υπερεκτιμημένη ηθοποιό, η επιλογή της σκηνοθέτιδος να της δώσει ένα ρόλο, που κινείται περισσότερο σε στατικές θέσεις, εικονογραφικά, παρά σεναριακά, αναδεικνύει την εκφραστικότητα της, δηλαδή τη δυτική-ψυχρή-αποστασιοποιημένη κουλτούρα, της "παρατημένης" γυναίκας-συζύγου, ενός αεικίνητου businessman της ποπ σκηνής. Το ανδρικό αντίστοιχο της, ο Μπιλ Μάρεϊ, είναι ένας ξεπερασμένος στάρ, που ψάχνει τις τελευταίες καλές "μπάζες" στην Ανατολή, περιφέροντας την παραίτηση του, από μπάρα σε μπάρα, χωρίς να αντιδρά. Η σχέση δύο ανθρώπων που για διαφορετικούς λόγους βιώνουν τη μοναξιά, φωτίζεται από την -γι αυτούς- αφιλόξενη και "περίεργη" Ανατολή του μυστικισμού, που κρύβεται κάτω από την επιφάνεια του πλαστικού, του γρήγορου, του αναλώσιμου. Το μυστικισμό αυτό, με υπόγειο τρόπο καταγράφει η σκηνοθέτις, μέσα από την προσέγγιση των δύο πρωταγωνιστών, που ποτέ δε γίνεται επαφή, αλλά παραμένει μέχρι την τελευταία στιγμή υπαινιγμός. Με τον ίδιο τρόπο που, ένα ασιατικό λουλούδι ανθίζει εντός του γυάλινου ουρανοξύστη που το περιβάλλει, η αγάπη παραμένει μια υπόθεση βαθιά ανθρώπινη, εσωτερική, θέμα των μηνυμάτων που μια ματιά, ένα βλέμμα σε μια τυχαία περίσταση, μπορεί να πυροδοτήσει, έτσι χωρίς λόγο. Τελικά, το πρόβλημα δεν εντοπίζεται στην αποξένωση που βιώνει ένας άνθρωπος που επισκέπτεται μια ξένη χώρα, αλλά εντοπίζεται στην αποξένωση του ίδιου του ανθρώπου από τις βασικές, απαραίτητες, ζωτικές ανάγκες και αξίες του. Στην αποξένωση από τον διπλανό του. Έτσι η "μετάφραση" δεν αφορά τη γλώσσα, αλλά την πραγματική επικοινωνία, που έχουμε ανάγκη σήμερα. Την επαφή, χωρίς όρους, χωρίς προυποθέσεις. Την επαφή και το άγγιγμα της ψυχής, ως θεμέλιο του ίδιου πολιτισμού. Θα έβαζα πέντε αστέρια στην ταινία, αν η όλη ιδέα, είχε περισσότερη συναισθηματική ένταση, και με κέρδισε σε προσωπικό επίπεδο. Είχα την "ανάγκη" να μείνω αποσβολώμένος, όμως τελικά με άφησε στο παρα ένα....

Πρέπει να συνδεθείς για να προσθέσεις σχόλιο!