Ωραίο μου, Πλυντήριο (1985)

Ο αγαπημένος μου σκηνοθέτης των ‘80s...

Andreas Soures πριν από περίπου 9 χρόνια

• 3
• 0

...γιατί –τουλάχιστον τότε- δε δίσταζε να λέει τα πράγματα με τ’ όνομά τους! Το έκανε με την εν λόγω ταινία αλλά και με τις μεταγενέστερες “Prick Up Your Ears” και “Sammy and Rosie Get Laid”. Εδώ ο Frears καταπιάνεται με τον έρωτα του Ομάρ, ενός ανερχόμενου κοινωνικά νέου από την Πακιστανική κοινότητα και του Johnny ενός νεαρού κακοποιού που μέλημά του ήταν το κυνήγι των κάθε είδους μεταναστών. Και παρά τη σωρεία των αντιθέσεων που τους χωρίζει, η αγάπη και η φιλία τους επιβιώνει και είναι αυτή που θα τους ενώσει ενάντια στις αντιξοότητες των φύλων και των τάξεων. Με τρόπο που δεν ξενίζει ο Frears προσεγγίζει με σεβασμό τα προβλήματα της εποχής εκείνης (μην ξεχνάμε ότι η ταινία είναι γυρισμένη εκείνη την εποχή), δίνοντάς μας την διττή μορφή της σύγχρονης κοινωνίας… ρατσισμός, μειονότητες, ανεργία, ναρκωτικά αλλά και του έρωτα και της αληθινής φιλίας. Απόλυτα ρεαλιστικό σενάριο με φόντο το πολυπολιτισμικό Λονδίνο της Θάτσερ!