Μοιράσου την

Μπλε Βελούδο (1986)

Blue Velvet

Σύνολο: 3.5/5 (204 ψήφοι)

Ο Τζέφρι επισκέπτεται το ήσυχο προάστιο που ζουν οι γονείς του και βρίσκει κατά τύχη στο δρόμο του ένα κομμένο αφτί. Τότε αποφασίζει να κάνει μια έρευνα, που θα τον οδηγήσει σε ένα κόσμο διαστροφής... Θρίλερ μυστηρίου για γερά στομάχια, που ήταν υποψήφιο για Όσκαρ σκηνοθεσίας.

Πρότεινε την Watchlist Πρότεινε αλλαγές

Αυθεντικός τίτλος: Blue Velvet
Είδος: Μυστηρίου
Σκηνοθέτες: David Lynch
Ηθοποιοί: Kyle MacLachlan, Dennis Hopper, Isabella Rossellini, Laura Dern, Brad Dourif, Περισσότεροι
Διάρκεια: 120'
Έτος προβολής: 1986

Ανά σελίδα
Ταξινόμηση

αριστουργημα..

Mpampis Pantelis πριν από σχεδόν 8 χρόνια

η καλυτερη ταινια του ντειβιντ λιντσ για μενα ειναι το θεικο και ακρως εφιαλτικο μπλε βελουδο...αν κ το ειδα μικρος σε ηλικια με καθηλωσε και με καταενθουσιασε!!!για μενα ταινιαρα που τη σκεφτεσαι για πολυ καιρο!!!κλασικο αριστουργημα..ποιος θα ξεχασει τη σκηνη με το οξυγονο???....

Penny Lane πριν από πάνω από 5 χρόνια

Θεωρείς δηλαδή οτι το blue velvet είναι καλύτερο απο το Mulholland Dr. ?????

Andreas Soures πριν από πάνω από 5 χρόνια

Εννοείτε!

Penny Lane πριν από πάνω από 5 χρόνια

Για μένα προσωπικά,πιστεύω πως δεν υπάρχει μέτρο σύγκρισης αυτών των 2 ταινιών διότι το muloholland ξεπερνάει κατα πολύ το μπλέ βελούδο..αλλά δεν παύει να είναι δική μου γνώμη..Εξάλλου αυτό είναι το ωραίο με τις ταινίες..μεταβιβάζουν διαφορετικά συναισθήματα στον κάθε θεατή..αυτή είναι η ομορφιά της τέχνης!

Πρέπει να συνδεθείς για να προσθέσεις σχόλιο!

Ταινία οπερέτα

Mario Merola πριν από σχεδόν 5 χρόνια

Δίχως αμφιβολία ο Ντέιβιντ Λίντς είναι ένας πρωτότυπος σκηνοθέτης. Το 1986 που εξεδόθη η ταινία έκανε μεγάλη εντύπωση. Πράγματι, αν δείτε άλλες ταινίες της εποχής και συγκρίνετε τις σκηνοθετικές δουλειές, αυτό που παρουσίασε ο Λίντς είναι πραγματικά ιδιαίτερο. Την επιτυχία της σκηνοθετικής του προσέγγισης την εξαργύρωσε αργότερα με το Twin Peaks. Ποιά είναι η ιδιαιτερότητα του Λίντς? Ότι ασχολείται με πολύ απλά σενάρια, απογειώνοντας τα με την σουρεαλιστική του αφήγηση και τους γκροτέτσκους χαρακτήρες του. Στήνοντας το κόνσεπτ σε αμιγώς θεατρικά πρότυπα, προζαϊκά. Αυτό ακριβώς που βλέπουμε στο Μπλέ Βελούδο. Την Ιζαμπέλα Ροσελίνι με περούκα και μακιγιάζ σαν τσατσά σε επαρχιακό μπορντέλο, τον Ντένις Χόπερ σε ρόλο Τζόκερ κακού, κινηματογράφηση με σκιές και πλάνα που θυμίζουν χιτσκοκ, την πραγματικότητα κομπάρσο μέσα σε ένα σουρεάλ περιβάλλον, ακριβώς όπως η Λώρα Ντέρν το αγαθό αμερικάνικο κορίτσι σύμβολο μιας κανονικότητας, που προσπαθεί να καταλάβει τι συμβαίνει μέσα από την απλοική της αντίληψη του τι είναι "φυσιολογικό". Στο τέλος της ημέρας όμως, και κάτω από αυτό το παχύ στρώμα υποκειμενισμού, τι ακριβώς βλέπουμε? Μια κοτσάνα και μισή, κατά τη γνώμη μου. Στα όρια του κωμικοτραγικού. Η σκηνή που ο πρωταγωνιστής είναι κλεισμένος στη ντουλάπα και παρακολουθεί την Ιζαμπέλα στο τηλέφωνο είναι βγαλμένη από το περιοδικό Ταρατατά. Άλλες σκηνές, όπως για παράδειγμα η οικογενειακή ζωή της Λώρα θα μπορούσαν να είναι από τη σειρά Πέιτον Πλέης. Για την εποχή που προβλήθηκε φαντάζομαι είχε πράγματα να πει, σήμερα ιδωμένη μοιάζει απλά ένα αλόκοτο θέαμα, για τα δικά μου μάτια φυσικά. Περιττό να πω ότι η καλύτερη όλων είναι η Λώρα Ντέρν. Απορώ γιατί η καριέρα της δεν είχε τόσο μεγάλη εξέλιξη..

Πρέπει να συνδεθείς για να προσθέσεις σχόλιο!