ΑΡΕΣΕ (1)
ΔΕΝ ΑΡΕΣΕ (1)- Ανά σελίδα
- Ταξινόμηση
Advertising is based on one thing: happiness.
Γιάννης Φράγκος πριν από πάνω από 2 χρόνια
Mad Men... Δύο λέξεις με πλούσιο νόημα.Σύμφωνα με την εναρκτήρια σεκάνς είναι ένας χαρακτηρισμός που περιγράφει τους διαφημιστές της Νέας Υόρκης στα 60s. Μπορεί βέβαια αυτή η ορολογία να αποκτήσει κυριολεκτική υπόσταση. Αυτοί οι <<τρελοί>> άνθρωποι που ασχολούνται με τη διαφήμιση κάνουν τα πάντα για να αποκτήσουν πελάτες και δόξα (πέραν από τα χρήματα). Πατούν επί πτωμάτων για να πετύχουν το σκοπό τους. Επιχειρούν ό,τι περνά από το χέρι τους για να ικανοποιηθούν οι ίδιοι αλλά και οι γύρω τους. Αυτή όμως η <<τρέλα>> μήπως είναι μία ματαιοδοξία που δεν οδηγεί πουθενά; Ίσως. Αλλά δεν τους νοιάζει γιατί θέλουν να είναι μέρος του ονείρου. Του αμερικανικού ονείρου. Η σειρά ξεκινά στα τέλη των 1950s. Η Αμερική εκείνη την περίοδο -προσπαθώντας να ηρεμήσει λίγο από τον πόλεμο στην Κορέα- μπαίνει σε μία νέα φάση. Ο πόλεμος στο Βιετνάμ έχει ξεκινήσει και σταδιακά θα έχει παγκόσμια απήχηση. Στον τομέα της κοινωνίας η χώρα έχει ελάχιστα προοδεύσει. Το γυναικείο φύλο (αν και ελάχιστα χειραφετημένο) θεωρείται υποτελές στα μάτια των ανδρών. Το ίδιο ισχύει και στον εργασιακό χώρο και παντού. Επιπρόσθετα το κάπνισμα είναι κάτι συνηθισμένο έως και απαραίτητο. Μικρά παιδιά, εγκυμονούσες, ηλικιωμένοι. Άπαντες δεν διστάζουν να ενστερνιστούν την καμπάνια: <<Τσιγάρο για όλους>>. Μία κοινωνία που δε συμπαθεί τους διαζευγμένους και τις ελεύθερες σχέσεις. Μία κοινωνία που εκτιμά τις πυρηνικές οικογένειες. Που προσπαθεί να καταλαγιάσει τις θρησκευτικές ανησυχίες της... Το Mad Men σε μία έκταση 92 επεισοδίων καταφέρνει να τα συμπεριλάβει αυτά και αρκετά ακόμη. (Συνέχεια στα σχόλια)
Αποτυχία
Agath Tsan πριν από πάνω από 10 χρόνια
Ακολούθησα την συμβουλή Αμερικανου φίλου μου να δω τα 3 πρωτα επεισοδια...Παραδόξος ο ίδιος με μοιησε σε σειρές που έχουν γίνει αγαπημένες μου!Όχι madmen αλλά η ματαιόδοξη και λανθασμένα σκεπτόμενη αμερικη του 1960 επρεπε να λεγόταν...Το μισο pop corn μπηκε γιατι ειναι καλα γυρισμενη κ με καλες ερμηνειες
Πρέπει να συνδεθείς για να προσθέσεις σχόλιο!
- Ανά σελίδα
- Ταξινόμηση
Πρέπει να συνδεθείς για να προσθέσεις σχόλιο!
.jpg)
Ξενες σειρές που δεν ειναι μπούρδες όπως το Lost η τα Φιλαράκια.
Περιέχει 111 ταινίες
Kozack G. πριν από περίπου 11 χρόνια
Γιάννης Φράγκος πριν από πάνω από 2 χρόνια
. Όσον αφορά τους χαρακτήρες θα συναντήσουμε απλούς, σύνθετους ή και πολυεπίπεδους. Ο Ντόναλντ Ντρέιπερ (Jon Hamm) είναι ένα κάθαρμα. Ισοπεδώνει αργά ή γρήγορα κάθε ετεροφυλική σχέση, δεν δένεται πραγματικά με καμία γυναίκα και έχει τη μοιχεία συνηθισμένη. Προσπαθεί να σβήσει το παρελθόν του, αλλά δεν μπορεί λόγω των αδυναμιών του να πάει μπροστά. Έχει βέβαια και τα θετικά του. Φιλότιμος πατέρας και ιδιοφυής στη δουλειά του. Ο Ρότζερ Στέρλινγκ (John Slattery) είναι ο διασκεδαστικός και κεφάτος πρόεδρος, ο Πίτερ Κάμπελ (Vincent Kartheiser) είναι ο εξελίξιμος και αφοσιωμένος υπάλληλος της Sterling-Cooper. Από την άλλη οι γυναικείοι χαρακτήρες αναπτύσσονται εντυπωσιακά από τον δημιουργό. Η Πέγκυ (Elizabeth Moss) μία φιλόδοξη και ταλαντούχα κειμενογράφος. Η Μπέτυ (January Jones) η καλόψυχη και στοργική μητέρα. Η Τζόαν (Christina Hendricks) η καλοσυνάτη και δυναμική γραμματέας. Όσον αφορά τον Matthew Weiner (γνωστός μαθητής του δημιουργού των Sopranos David Chase) φτιάχνει ένα νεονουάρ δράμα δωματίου και χαρακτήρων που προκαλεί θαυμασμό. Τα πλάνα και τα <<παιχνίδια>> της κάμερας αλλά και του φωτισμού είναι τόσα πολλά που δεν τα χορταίνεις. Η σκηνοθεσία και η πληθώρα εσωτερικών ερμηνειών προκαλούν δέος το λιγότερο. Είναι τόσα τα μαθήματα από πλευράς αισθητικής. Το καθιστά το καλύτερο δράμα εποχής του είδους και μπαίνει με σιγουριά στο πάνθεον της αμερικανικής τηλεόρασης. Είναι μία τηλεοπτική σειρά με νοήματα και ποικίλα μηνύματα που βάζουν τον θεατή σε πολλές σκέψεις και προβληματισμούς. Καθόλου mainstream. Απλά αγνό και διαχρονικό arthouse television masterpiece.
Πρέπει να συνδεθείς για να προσθέσεις σχόλιο!