Ποίηση Χωρίς Τέλος (2016)

Endless Poetry (2016)

Billy Fragkos πριν από περίπου 4 χρόνια

• 6
• 0

"Το σινεμά είναι αλήθεια είκοσι τέσσερις φορές το δευτερόλεπτο" Jean-Luc Godard. Πόσο ευμετάβλητη μπορεί όμως να αποδειχθεί η έννοια της (κινηματογραφικής) αλήθειας και ποιος είναι ο κατάλληλος τρόπος απεικόνισής της; Αν ο νους θέτει τα ερωτήματα τότε η καρδιά οφείλει να δίνει τις απαντήσεις, έρχεται να διαλαλήσει ο αγέραστος Alejandro Jodorowsky («El Topo» 1970, «The Holy Mountain» 1973) στο δεύτερο από τα πέντε (όπως έχει ανακοινώσει) κεφάλαια της αυτοβιο- γραφίας του. Συνεχίζοντας από εκεί που τελείωσε ο «Χορός της Πραγματικότητας» (πρωτ. τίτλος «La Danza de la Realidad», 2013), ο νεαρός και υπερφιλόδοξος Αλεχαντρίτο πηγαίνει κόντρα στις επιθυμίες των γονιών του, ασπάζεται την ποίηση ως την υπέρτατη θρησκεία και μπλέκει σε ένα ξέφρενο γαϊτανάκι εκκεντρικών και γεμάτων παραδοξότητες χαρακτήρων, αχαλίνωτου πάθους (η Pamela Flores υποδύεται εκτός φυσικά από τη μητέρα του πρωταγωνιστή, και το αντικείμενο του πόθου του), απροκάλυπτης επίθεσης στα χρηστά ήθη και τον καθωσπρεπισμό οποιασδήποτε μορφής. Ο 88χρονος Jodorowsky, αμετανόητος υπερασπιστής των πολιτικά μη ορθών δυνατο- τήτων του μαγικού ρεαλισμού καθ’ όλη τη διάρκεια της καριέρας του, δε σταματά ούτε στιγμή να βομβαρδίζει την οθόνη με τολμηρές, παιχνιδιάρικες, προκλητικές και ευφάνταστα συναρπαστικές ιδέες. Η έντονη αυτοαναφορικότητα θα μπορούσε εύκολα να βγάλει εντελώς το κοινό από την τελική εξίσωση, μετατρέποντας το οπτικό ντελίριο σε ελκυστικό έδεσμα αποκλειστικά εσωτερικής κατανάλωσης. Ο μάγειρας ωστόσο βρίσκεται ξεκάθαρα σε πλήρη καλλιτεχνική διαύγεια και δημιουργικό οίστρο, οπότε αυτό που σε διαφορετική περίπτωση θα αποτελούσε τρικυμία εν κρα- νίω, καταλήγει ένα υπέροχο ερωτικό γράμμα στη γοητεία του σουρεαλισμού, την αστείρευτη δύναμη του κινηματογράφου ως μέσου έκφρασης και την απόλαυση της ζωής σε όλες τις εκφάνσεις της.