ΔΕΝ ΑΡΕΣΕ (2)- Ανά σελίδα
- Ταξινόμηση
Για κανα θερινό καλή είναι
Lazaros Kolaxis πριν από σχεδόν 6 χρόνια
Ο Woody Allen επέστρεψε φέτος με το Cafe Society, την καθιερωμένη δηλαδή ταινία που βγάζει κάθε χρόνο μόνο και μόνο για να μη σκέφτεται οτι πλησιάζει ο θάνατος. Απόλυτα σεβαστή η άποψη του, αλλά αυτή η προσέγγιση στις ταινίες του έχει σαν αποτέλεσμα να μην έχουν-συνήθως-κάτι ενδιαφέρουν να πουν. Το Cafe Society λοιπόν είναι αυτή ακριβώς η ταινία, η οποία ναι μεν βλέπεται σχετικά ευχάριστα, λόγω συγκεκριμένων στοιχείων, αλλά δεν έχει να σου προσφέρει και τίποτα το ιδιαίτερο. H ταινία περιγράφει την ιστορία ενός νεαρού, τον οποίον ερμηνεύει ο Jesse Eisenberg (The Double), o οποίος μετακομίζει στο Hollywood με την προοπτική να χωθεί στη βιομηχανία του σινεμά. Εκεί ερωτεύεται μια νεαρή κοπέλα, αλλά η σχέση τους αντιμετωπίζει μερικά θεματάκια. Ο λόγος για τον οποίον αξίζει να δει κανείς την ταινία είναι η εξαιρετική φωτογραφία της, η οποία σε βάζει στο κλίμα της εποχής, καθώς και το ατμοσφαιρικό soundtrack. Από εκεί και πέρα όμως ξεκινάνε τα αρνητικά, τα οποία οφείλονται σε μεγάλο βαθμό στο σενάριο. Η συνέχεια εδώ: https://thisisnotabloggoddammit.wordpress.com/2016/08/30/%CE%BA%CF%81%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-cafe-society-2016/
Γλυκανάλατο γήρας
θοδωρής Λ. πριν από σχεδόν 6 χρόνια
Ο Woody μας ταξιδεύει στα 30s για να μας αφηγηθεί (κυριολεκτικά ο ίδιος είναι ο αφηγητής της ιστορίας με συχνά voice over) την ιστορία του νεαρού Νεοϋορκέζου Μπόμπι , που αναζητά μια καλή ζωή στο Hollywood. Δουλεύοντας για το θείο του , ο οποίος είναι διάσημος παραγωγός ταινιών , ο Μπόμπι θα ερωτευτεί παράφορα τη Βόνι . Με αφετηρία τον έρωτα του Μπόμπι , ο Woody επαναφέρει στο επίκεντρο των κινηματογραφικών του προβληματισμών θέματα τα οποία είναι λίγο-πολύ γνωστά στο δικό του καλλιτεχνικό και ψυχικό σύμπαν. Ο παράφορος έρωτας , τα σεξουαλικά και κοινωνικά διλήμματα , οι οικογενειακές ισορροπίες , τα θρησκευτικά αδιέξοδα ,αλλά και η λεπτή διαχωριστική γραμμή μεταξύ της ευνομίας και του εγκλήματος κάνουν αποσπασματικά και όχι ιδιαίτερα αποτελεσματικά την εμφάνιση τους στο μήκος του έργου. Η ταινία προχωρά χωρίς να γίνεται σε βάθος ανάλυση στους χαρακτήρες , ενώ οι πάλαι πότε οι αιχμηροί διάλογοι που χαρακτήριζαν τον Allen σπανίζουν και το κωμικό σκέλος της ταινίας πάσχει , όπως και εν γένει το σενάριο της ταινίας , το οποίο συχνά φαντάζει συνειρμικό και πρόχειρο. Βεβαίως , δεν λείπει η εξαιρετική φωτογραφία , τα εκπληκτικά κάδρα και η σαγηνευτική jazz αισθητική , στοιχεία τα οποία καθιστούν το έργο αν μη τι άλλο ευχάριστο , όμως ο σπουδαίος Woody Allen στα 81 του χρόνια φαντάζει πάρα πολύ ρηχός και ανάλαφρος, με το εύκολο και συγκινησιακό ρομάντζο να υπερνικά την όποια προσπάθεια ποιοτικής σκιαγράφησης των ηρώων. Πάντως μην νομίζετε σε καμία περίπτωση πως το έργο θα σας απογοητεύσει , ιδιαιτέρως αν επιθυμείτε απλώς να περάσετε ένα ευχάριστο βραδάκι! Το ειδύλλιο μεταξύ της εκφραστικής Cristen Stewart και του συμπαθητικού Jesse Eisenberg παρότι ανάλαφρο , είναι αξιολάτρευτο ενώ ο υπερήλικας δημιουργός θα κατορθώσει αναμφισβήτητα να σας ταξιδέψει στον (τώρα τελευταία) υπεραισιόδοξο και ρομαντικό κινηματογραφικό του κόσμο! (όλη η κριτική και άλλες κριτικές στο kritikhcin.blogspot.com)
Πρέπει να συνδεθείς για να προσθέσεις σχόλιο!
- Ανά σελίδα
- Ταξινόμηση
.jpg)
Γιάννης Φράγκος πριν από πάνω από 5 χρόνια
Συμφωνώ απόλυτα. Ωραία και χαλαρή ταινιούλα. Αλλά το τέλος μου φάνηκε κάπως απότομο. Σαν να βιαζόταν ο Woody να τελειώσει το επόμενο σενάριο.......
Lazaros Kolaxis πριν από πάνω από 5 χρόνια
ε, με μια ταινία κάθε χρόνο πoυ να προλάβει και αυτός ο καημένος :P
Πρέπει να συνδεθείς για να προσθέσεις σχόλιο!