Ο Φόβος (1966)

Ο φοβος.......ενα πολυ δυνατο συναισθημα.

Δήμητρα Παναγοπούλου πριν από περίπου 7 χρόνια

• 5
• 0

Ο φοβος ειναι μια εξαιρετικη ηθογραφια που δειχνει με μοναδικο τροπο το πως μεγαλωσαν γενιες και γενιες ανθρωπων προσπαθωντας να νικησουν ο καθενας τους δαιμονες του.Ο γιος (Ανεστης Βλαχος καταπληκτικη ερμηνεια)προσπαθει να βρει την σεξουαλικη ολοκληρωση και την αγαπη του πατερα και οχι μονο, η κορη να βρει το μελλον της μακρυα απο τον κλοιο της επαρχιας,ο μεγαλοκτηματιας να μεινει μακρυα απο τα αρνητικα σχολια για το ατομο του στα πρωτοσελιδα των εφημεριδων.....και η μανα που χρονια καταπινει τις απιστιες του συζυγου μας χαριζει ενα ολιγολεπτο αλλα μοναδικο ξεσπασμα.Οσο για την παραδουλευτρα,τολμω να την χαρακτηρισω σαν τη θεια δικη η οποια θα ερθει στο τελος της ταινιας για να δηλωσει οτι ολοι μας εχουμε καποιο λογο να φοβομαστε.Για την μουσικη του Μαρκοπουλου τι να πω.....καθηλωτικη,οπως και η ατακες του πατερα (χορεψε)και (σηκω ρε) στο γιο του προς το τελος της ταινιας. Υ.Γ.Θα μπορουσα να γραψω κι αλλη κριτικη για την ταινια εντελως διαφορετικη απο την παρουσα καθοτι την βρηκα τοσο (γεματη) που με 2-3 αραδες δεν ξεμπερδευεις μαζι της.Οταν η καθε λεξη σχεδον αυτης της ταινιας εχει ουσια (τι να πω για τα λεγομενα του Κατσαδραμη)......οσα και να γραψεις αλλα τοσα εχεις να πεις και αλλα τοσα σου διεφυγαν.Δεν εχω να πω κατι αλλο εκτος του οτι η ταινια αυτη ειναι απο τις 3 καλυτερες ελληνικες που εχω δει!

Andreas Soures πριν από περίπου 7 χρόνια

Νομιζω οτι αναφερθηκες ακριβως στην ουσια της ταινιας. Μ' αρεσεις οπως εχω ξαναπει... B-)

Δήμητρα Παναγοπούλου πριν από περίπου 7 χρόνια

Σ ευχαριστω Andrea για τα καλα σου λογια....κι εσυ μ'αρεσεις....χαχαχαχα.

Πρέπει να συνδεθείς για να προσθέσεις σχόλιο!