Μοιράσου την

Μέχρι το Τέλος (2014)

The Homesman

Σύνολο: 3.2/5 (56 ψήφοι)

Στην Αμερική του 19ου αιώνα, ένας άντρας γλυτώνει από το κρέμασμα χάρη σε μια γυναίκα, με αντάλλαγμα να τη βοηθήσει να μεταφέρει τρεις ψυχοπαθείς γυναίκες από την Νεμπράσκα στην Αϊόβα. Ο Tommy Lee Jones σκηνοθετεί τον εαυτό του και τη Hilary Swank, και παραδίδει ένα αντί-γουέστερν στην παράδοση του Unforgiven.

Πρότεινε την Watchlist Πρότεινε αλλαγές

Αυθεντικός τίτλος: The Homesman
Είδος: Δραματική, Γουέστερν
Σκηνοθέτες: Tommy Lee Jones
Ηθοποιοί: Tommy Lee Jones, Hilary Swank, Grace Gummer, Miranda Otto, Sonja Richter, Περισσότεροι
Έτος προβολής: 2014

Ανά σελίδα
Ταξινόμηση

Η μουσική υποβλητική, το τοπίο άγριο και αφιλόξενο...

Andreas Soures πριν από σχεδόν 9 χρόνια

...γάντι ο ρόλος του Tommy, και η Swank “ωμή και αυταρχική”. Στη δεύτερη σκηνοθετική του προσπάθεια, βάζει χέρι και στη μεταφορά του σεναρίου από το ομώνυμο βιβλίο του Glendon Swarthout και τα καταφέρνει εξίσου καλά. Το ύφος της ταινίας παραμένει “περίπου” το ίδιο αλλά στην πιο αυθεντική του μορφή. Καταφέρνει να παρουσιάσει μέσα από την εκπληκτική φωτογραφία και την ομορφιά της Αμερικάνικης επαρχίας, μία Άγρια Δύση στην αυθεντική της έκφραση με γνήσιο ρεαλισμό και σκληρότητα που ορισμένες φορές σοκάρουν αλλά χωρίς να προβληματίζουν γιατί απλά έτσι ήταν οι εποχές εκείνες (και ίσως ακόμα είναι). Ο Tommy Lee Jones πίσω από την κάμερα επιλέγει έναν αργό και καταθλιπτικό σκηνοθετικό ρυθμό που ταιριάζει απόλυτα στην σεναριακή του προσπάθεια και έτσι αναδεικνύει τους πρωταγωνιστές του στη θεοσεβούμενη μικρή κοινωνία που τους εντάσσει. Το ότι βλέπουμε μια αυταρχική γυναίκα να έχει τα ινία της ίδιας της ζωής και να παίρνει πρωτοβουλίες, δεν είναι κάτι άγνωστο στην Άγρια Δύση, απλά η κινηματογραφική ιστορία κάτι άλλο μας είχε δείξει έως τώρα και η Hillary Swank δίνει μια πολυεπίπεδη ερμηνεία αντάξια του Oscar της. Ο Tommy Lee Jones είναι όμως που κλέβει την παράσταση και φαντάζει τόσο αυθεντικός που μόνο η ημερομηνία παραγωγής τον προδίδει. Άξιος για τη δεύτερη ίσως μεγάλη του βραδιά. Και παρά την σκληρότητά της είναι μια ευαίσθητη ταινία μια ιστορία ανθρώπινη και συγκινητική, ένα διαφορετικό γουέστερν ένα road movie. Αν πρέπει να τη δεις; Οπωσδήποτε!

και ακόμα 1 παλαιότερα σχόλια

Andreas Soures πριν από σχεδόν 9 χρόνια

δεν νομίζω Μπάμπη, αρκεί να μην περιμένεις να δεις John Ford γουέστερν...

Mpampis Pantelis πριν από σχεδόν 9 χρόνια

για αυτο το λεω...ολοι περιμενουν να δουν μπιστολιδια και τιποτε αλλο..κριμα!!

Andreas Soures πριν από σχεδόν 9 χρόνια

αυτό είναι γενικότερο πρόβλημα, μια μερίδα του κόσμου πηγαίνει να δει μια ταινία επειδή άκουσε ότι είναι καλή ή επειδή προβλήθηκε πολύ από τα ΜΚΔ/ΜΜΕ χωρίς να γνωρίζει τίποτα άλλο. Θα ζήσουμε και μ΄αυτό.... :)

Πρέπει να συνδεθείς για να προσθέσεις σχόλιο!

αντισυμβατικό γουέστερν

Σπίθα πριν από περίπου 9 χρόνια

Ο Τόμι Λι Τζόουνς καταφέρνει και περιγράφει με ιδιαίτερη ευαισθησία και απλότητα τις συνθήκες των ηρώων του και ταυτοχρόνως αποδίδει με σκληρό, δραματικό ρεαλισμό τις συνέπειες της εκμετάλλευσης της γυναίκας και την αδυναμίας της να επιλέξει τα δικά της μονοπάτια, σε μια κοινωνία που για να επιβιώσει ή θα έπρεπε να ήταν υποταγμένη σε κάποιον άντρα ή θα έπρεπε να συμπεριφερόταν σαν αυτόν, αντιμετωπίζοντας την κοινωνική απαξίωση και τη μοναξιά. Για την ολοκληρωμένη κριτική εδώ http://myfilms-in.blogspot.gr/2014/09/the-homesman.html

και ακόμα 23 παλαιότερα σχόλια

Andreas Soures πριν από σχεδόν 9 χρόνια

Αργή δεν θα την έλεγα για road movie και καθόλου κουραστική γιατί έχει το στοιχείο του αιφνιδιασμού. Μισοειπωμένα και όχι μισοε(ρ)ειπωμένα! :) Επιδερμικά αγγίζει κάποια φεμινιστικά θέματα -άλλωστε η εποχή δεν επιτρέπει και πολλά πολλά- με τις γυναίκες πιονέρους να είναι αναπόσπαστο κομμάτι της Άγριας Δύσης, συχνά μόνες και υποχρεωμένες να κάνουν όλων των ειδών τις ανδρικές δουλειές. Αυτό το στοιχείο (ακαι αυτό που θέλει να πει) δεν το κρατάει έως το τέλος δίνοντας την ανδρική έκδοση εν τέλει. Στο υπερβολές δεν αναφέρομαι στο κάψιμο του ξενοδοχείου αλλά στον τρόπο αντιμετώπισης των γυναικών αλλά και στο τι τις οδήγησε ώς την τρέλα (αναφερόμενος στην ταινία)...

Σπίθα πριν από σχεδόν 9 χρόνια

όχι επιδερμικά ίσα ίσα , σου δίνει νύξεις από κει και μετα θα πρεπει να πας μονος σου, μονος ο καθε ένας. δηλαδη γιατί ο πρώτος φαρμερ δεν την ηθελε για γαμο; γιατι την έβρισκε αυταρχική; Γιατί το αποφασιστικό στις γυναίκες ειναι αυταρχισμός ενω στους ανδρες δυναμισμός και τοτε ήταν και δυστυχώς και σήμερα. Σου δίνει νύξεις κι εσυ πρέπει να πας παρα πέρα, σε καθε βημα νυξεις αυτη η ταινια, που πηρε την γούνα απο τον ινδιάνο, που καθησε η αλλη να ξαναφτιαξει το μνημα, αυτα πρεπει ο καθε ένας μας να τα πάει πάρα κάτω. Την έκδοση του τελους οπως λες την έδωσε ετσι γιατί η ευαίσθητη κρεμάστηκε , να τα θύματα , οι αφανείς ήρωες της άγριας δύσης. Η μια κρεμάστηκε και οι άλλες τρεις είχαν σαλέψει. Σε αυτη τη σκληρή για την γυναίκα εποχή, θα έλεγα πως δεν με ενόχλησε αυτό το τέλος.

Andreas Soures πριν από σχεδόν 9 χρόνια

δεν λέμε κάτι διαφορετικό απλά εγώ περίμενα να κρατήσει το φεμινιστικό στοιχείο έως το τέλος...

Πρέπει να συνδεθείς για να προσθέσεις σχόλιο!

Καλοι ηθοποιοι μετριοτατη ταινια...

Andreas Β πριν από περίπου 9 χρόνια

Πιστευα οτι ειχα βρει τουλαχιστον ενα οσκαρ σε αυτην την ταινια καθως το τρειλερ με ειχε προιδεασει για κατι τετοιο...αμ δε...αρρωστημενη σε καποια σημεια σε αλλα προσπαθουσε να βγαλει γελιο αλλα το βαθος σε ερμηνειες και σεναριο δεν υπηρχε με αποτελεσμα να υπαρχει ενα μπερδεμα που την εκανε μετρια...ταινια που θα την εχει ξεχασει καποιος μεσα σε 2 μερες...κριμας για την επαναδο ενας εξαιρετικου ηθοποιου του Τομι Λι Τζοουνς και την προσπαθεια της Χ.Σουανγκ για επαναδο στα οσκαρ...(θα ειναι τελικα η χρονια της Γκριν)

Andreas Β πριν από περίπου 9 χρόνια

*επανοδο

Πρέπει να συνδεθείς για να προσθέσεις σχόλιο!

Ανά σελίδα
Ταξινόμηση

Πρέπει να συνδεθείς για να προσθέσεις σχόλιο!

Burial πριν από περίπου 9 χρόνια

Το είδα σε θερινό σινεμά με κακή ακουστική και εικόνα με θολό φιλτρό και εκεί που σε άλλη περίπτωση θα επηρρέαζε αρνητικά το σύνολο κατέληξε να το ευνοεί. Είναι μακριά από την ρομαντική εκδοχή των γουεστερν του John Ford και του Howard Hawks και μακριά από τα οπερατικά σπαγκέτι γουέστερν και πιο κοντά στην γραφή ενός Cormac Mccarthy. Δηλαδή της πραγματικής άγριας δύσης εκείνης που οι άνθρωποι ήταν κομμάτι της κόλασης που κατοικούσαν όπου οι αιτίες πίσω από άνομες πράξεις δεν είχαν λόγο ή σκοπό και όπου σε μόνη λειτουργία βρισκόντουσαν τα βίαια ένστικτα ανθρώπων για επιβίωση. Ο Tommy Lee Jones κοιτάζει με ειλικρίνεια το παρελθόν της Αμερικής και παρουσιάζει ένα μαύρο και συνάμα αστείο γουέστερν που σε σημεία κόβει την ανάσα. Επίσης παρελαύνει το μισό καστ των κοέν. Πάλι τα κατάφερε ο κωλόγερος.